Η Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας με θύματα τις γυναίκες αποτελεί άξονα δράσης των Εθνικών Προτεραιοτήτων Πολιτικής για την Ισότητα των Φύλων 2004 - 2008.

Η ενδο-οικογενειακή βία, θύματα της οποίας είναι κυρίως οι γυναίκες, αποτελεί φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις χώρες και τις κοινωνικές τάξεις και η αντιμετώπισή της συγκαταλέγεται μεταξύ των κύριων θεμάτων του πολιτικού προγράμματος της Ε.Ε.  Η πρώτη σχετική έρευνα που ολοκληρώθηκε στη Χώρα μας το 2003 κατέδειξε ότι καίτοι το φαινόμενο έχει λάβει μεγάλη έκταση, μεγάλο ποσοστό γυναικών είτε δεν αναγνωρίζει ότι η συμπεριφορά που υφίσταται στο οικογενειακό του περιβάλλον συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά που εντάσσεται στην έννοια της βίας, είτε αυτοενοχοποιείται (33.3%), έχοντας εσωτερικεύσει τα στερεότυπα που συνδέονται με τους ρόλους των δύο φύλων. Στην Ελλάδα η άσκηση βίας μέσα στην οικογένεια θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση και υπάρχει έντονη κοινωνική προκατάληψη ως προς τη δημοσιοποίηση του προβλήματος (http://www.kethi.gr/greek/meletes/2003/Domestic/content.htm)

Η Έκθεση της Επιτροπής CEDAW του ΟΗΕ, αξιολογώντας το 2002 την πρόοδο της χώρας στην εξάλειψη των διακρίσεων κατά των γυναικών, στη βάση της ελληνικής Έκθεσης 1996-2000, συνέστησε την ταχεία υιοθέτηση νομοθεσίας για την ενδο-οικογενειακή βία και την λήψη μέτρων ευαισθητοποίησης -συνειδητοποίησης της κοινωνίας, μέσω των ΜΜΕ και των σχολικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Επίσης, η ίδια Έκθεση επεσήμανε την υστέρηση της χώρας μας ως προς την αρωγή, προστασία και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων της παράνομης διακίνησης και εμπορίας (trafficking), σοβαρού εγκλήματος της εποχής μας, στο πλαίσιο επίσης της καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών.

Τα ζητήματα που αφορούν τη βία κατά των γυναικών συνδέονται με τις ανισότητες στη πράξη και τους ρόλους των δύο φύλων.

Στο Πρόγραμμα Δράσης της Παγκόσμιας Διάσκεψης του Ο.Η.Ε. για τις Γυναίκες, που έγινε στο Πεκίνο το 1995, αναγνωρίζεται ο δομικός χαρακτήρας του φαινομένου: «Η βία κατά των γυναικών είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις κατά των γυναικών, με αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ανάπτυξης τους» (παρ.118).

Η βία κατά των γυναικών είναι μεγάλος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες 16-44 ετών. Σε αναφορά της Παγκόσμιας Τράπεζας εκτιμάται ότι η βία κατά των γυναικών ήταν τόσο σοβαρή αιτία θανάτου και ανικανότητας μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας όσο ο καρκίνος.  (http://www.unifem.org/campaigns/november25/facts_figures.php)

Πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, το βαθμό πολιτικής σταθερότητας, το πολιτισμό ή τη θρησκεία, οδηγώντας τα θύματά του σ' έναν ιδιότυπο κοινωνικό αποκλεισμό.

Περισσότερα για τις νομοθετικές και άλλες δράσεις για την καταπολέμηση της βίας με θύματα τις γυναίκες.

ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ (Νοέμβριος 2009)