• Τροποποίηση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου

N. 4002/2011 (ΦΕΚ Α’ 180/22-8-2011) που ρυθμίζει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης διαζευγμένων, λόγω θανάτου του/της πρώην συζύγου, τροποποιώντας τον Ν. 3232/2004, και ορίζει τα εξής:

«Ο/η διαζευγμένος/η, σε περίπτωση θανάτου του/της πρώην συζύγου δικαιούται σύνταξη λόγω θανάτου του/της πρώην συζύγου από το Δημόσιο, τους φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και το ΝΑΤ εφόσον πληροί αθροιστικά τις εξής προϋποθέσεις:

1.  Ο διαζευγμένος να έχει ηλικία 65 ετών ή να είναι ανίκανος για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος κατά ποσοστό 67% και άνω.

2.   Παράλληλα, να έχει συμπληρώσει 10 έτη έγγαμου βίου μέχρι τη λύση του γάμου με αμετάκλητη δικαστική απόφαση.

3.  Ο/η πρώην σύζυγος, κατά την στιγμή του θανάτου του, να κατέβαλε διατροφή που είχε καθοριστεί είτε με δικαστική απόφαση είτε με σύμβαση μεταξύ των πρώην συζύγων.

4.  Το διαζύγιο να μην οφείλεται σε ισχυρό κλονισμό της εγγάμου συμβιώσεως με υπαιτιότητα του αιτούντος τη σύνταξη.

5.   Να μην έχει τελεστεί άλλος γάμος.

6. Το συνολικό ετήσιο ατομικό φορολογητέο εισόδημα να μην υπερβαίνει το διπλάσιο του ποσού των εκάστοτε καταβαλλομένων από τον ΟΓΑ ετήσιων συντάξεων στους ανασφάλιστους υπερήλικες».

7.  Το ποσό κύριας και επικουρικής σύνταξης που δικαιούται ο/η διαζευγμένος/η καθορίζεται ως εξής: α. Σε περίπτωση θανάτου του/της πρώην συζύγου, εφόσον ο γάμος είχε διαρκέσει δέκα (10) έτη έως τη λύση του με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 75% στο χήρο ή χήρα και 25% στο/στη διαζευγμένο/η. Για κάθε έτος εγγάμου βίου πέραν του δεκάτου (10ου) και μέχρι το τριακοστό πέμπτο (35ο) έτος διάρκειας του γάμου, το ποσοστό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα μειώνεται κατά 1% στο χήρο ή χήρα και αυξάνεται αντίστοιχα κατά 1% στο/στη διαζευγμένο/η. Προκειμένου περί εγγάμου βίου που διήρκησε πλέον των τριάντα πέντε (35) ετών έως τη λύση του κατά τα ανωτέρω, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 50% στο χήρο ή χήρα και 50% στο/στη διαζευγμένο/η.

Στις ανωτέρω περιπτώσεις εάν ο θανών ή η θανούσα δεν καταλείπει χήρα ή χήρο σύζυγο, ο διαζευγμένος ή η διαζευγμένη δικαιούται το αυτό σύμφωνα με τα ανωτέρω, κατά περίπτωση, ποσοστό της σύνταξης που θα εδικαιούτο ο χήρος ή η χήρα σύζυγος.

β. Σε περίπτωση περισσοτέρων του ενός δικαιούχων διαζευγμένων το αναλογούν για τον/την διαζευγμένο/η κατά τα ως άνω ποσοστά ποσό σύνταξης κύριας και επικουρικής επιμερίζεται εξίσου μεταξύ αυτών.»

 

  • Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα για τους εργαζόμενους του Δημόσιου τομέα

Ν. 3865/2010 (ΦΕΚ Α’ 120/21-7-2010) αναφορικά με τη «Μεταρρύθμιση του Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις»

Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 3865/2010

 

  • Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα για τους εργαζόμενους του Ιδιωτικού τομέα

Ν. 3863/2010 (ΦΕΚ Α’ 115/15-6-2010) αναφορικά με το «Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις, ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις».

Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 3863/2010

«Προϋποθέσεις συνταξιοδότησης από τους Τομείς κύριας ασφάλισης του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.) μετά την 1/1/2011»

 

  • Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής

N. 3385/2005 (ΦΕΚ Α΄ 210/19-8-05) περί «Ρυθμίσεων για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις»:  προβλέπει την άρση διακοπής συνταξιοδότησης λόγω θανάτου συζύγου όταν η σύζυγος είναι κάτω των 40 ετών & δικαίωμα εξαγοράς χρόνου ασφάλισης μέχρι 150 μέρες για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.

    1. Με το άρθρο 4 του Νόμου 3385/2005 (ΦΕΚ Α΄210/19-8-05) «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις» τροποποιείται το άρθρο 62 του Ν. 2676/1999 που αναφέρεται στον τρόπο συνταξιοδότησης των γυναικών λόγω θανάτου του συζύγου, αλλά και αντίστοιχα των ανδρών λόγω πάλι θανάτου της συζύγου. Μέχρι σήμερα μια γυναίκα ή ένας άνδρας που έχανε τον/την σύζυγό της/του και ήταν κάτω των 40 έπαιρνε σύνταξη μόνο για 3 χρόνια. Μετά η σύνταξη κοβόταν και επαναλαμβανόταν μετά το 65ο έτος. Με τον νέο νόμο δεν διακόπτεται η σύνταξη για τις χήρες/-ους μετά τη συμπλήρωση τριετίας ακόμα και αν κατά την ημερομηνία θανάτου του/της συζύγου η επιζούσα/-ών είναι κάτω των 40 ετών.
    2. Επίσης, με το άρθρο 6, σ' αυτούς που για τον οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν συμπληρώσει 15 χρόνια ασφάλισης, δηλαδή 4.500 ένσημα και έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας για τους άνδρες και το 60ο έτος της ηλικίας για τις γυναίκες και δεν θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, τους δίνεται η δυνατότητα να εξαγοράσουν χρόνο ασφάλισης μέχρι 150 μέρες.

 

  • Ν. 3655/2008 (ΦΕΚ 58/Α’/3-4-2008) «Διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις»

 

  • Ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’ 48/12-2-2004) με τον οποίο προβλέπεται για πρώτη φορά ότι οι διαζευγμένοι μπορούν να παίρνουν μέρος της σύνταξης όταν ο/η πρώην σύζυγος αποβιώνει, οπότε δικαιούνται σύνταξη λόγω θανάτου.

Βασικές προϋποθέσεις είναι:

1.  Ο διαζευγμένος να έχει ηλικία 65 ετών ή να είναι ανίκανος για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος κατά ποσοστό 67% και άνω.

2. Παράλληλα, να έχει συμπληρώσει 15 έτη έγγαμου βίου μέχρι τη λύση του γάμου με αμετάκλητη δικαστική απόφαση.

3. Ο/η πρώην σύζυγος, κατά την στιγμή του θανάτου του, να κατέβαλε διατροφή που είχε καθοριστεί είτε με δικαστική απόφαση είτε με σύμβαση μεταξύ των πρώην συζύγων.

4. Το διαζύγιο να μην οφείλεται σε ισχυρό κλονισμό της εγγάμου συμβιώσεως με υπαιτιότητα του αιτούντος τη σύνταξη.

5.  Να μην έχει τελεστεί άλλος γάμος.

6. Το συνολικό ετήσιο ατομικό φορολογητέο εισόδημα να μην υπερβαίνει το ποσό των εκάστοτε καταβαλλομένων από τον ΟΓΑ ετήσιων συντάξεων στους ανασφάλιστους υπερήλικες.

   Το ποσό της σύνταξης που δικαιούται  ο/η διαζευγμένος/η καθορίζεται ως εξής:

1. Σε περίπτωση θανάτου του/της πρώην συζύγου, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 70% στον χήρο ή χήρα και 30% στο/η διαζευγμένο/η. Εάν ο έγγαμος βίος είχε διαρκέσει 25 έτη και άνω, το ποσό της σύνταξης του/της χήρας επιμερίζεται κατά 60% στον χήρο ή χήρα και κατά 40% στο διαζευγμένο/η.

2. Σε περίπτωση περισσοτέρων του ενός δικαιούχων διαζευγμένων το αναλογούν κατά τα ανωτέρω ποσοστά ποσό σύνταξης επιμερίζεται εξίσου μεταξύ αυτών.

Επίσης, με τον ίδιο νόμο, παρασχέθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα συνταξιοδότησης από τους Οργανισμούς κύριας ασφάλισης, αρμοδιότητας Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, στις ασφαλισμένες μητέρες τέκνων με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, καθώς και στους ασφαλισμένους/ες που έχουν σύζυγο ανάπηρο σε ποσοστό 80% και άνω, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας με την πραγματοποίηση 7.500 ημερών εργασίας ή 25 ετών ασφάλισης. Στην περίπτωση των συζύγων που κάνουν χρήση της διάταξης, επιπρόσθετη προϋπόθεση είναι να υφίσταται κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για συνταξιοδότηση, τουλάχιστον 10ετής έγγαμος βίος.

 

  • N. 3029/2002 (ΦΕΚ Α’ 160/11-7-2002) με τον οποίο εκσυγχρονίστηκε το συνταξιοδοτικό καθεστώς και καταργήθηκε κάθε υφιστάμενη διαφοροποίηση λόγω φύλου στη συνταξιοδοτική προστασία.

Ειδικότερα:     

1. Σε μητέρες ασφαλισμένες στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ (ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός οργανισμός της Ελλάδας) οι οποίες αποκτούν παιδί από 1/1/2003 και εφεξής ή στους πατέρες, εφόσον το δικαίωμα αυτό δεν ασκηθεί από τις μητέρες, δόθηκε η δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικού χρόνου ασφάλισης, προκειμένου να συμπληρώσουν τις ισχύουσες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Συγκεκριμένα, ο χρόνος που αναγνωρίζεται στην περίπτωση απόκτησης παιδιών από την προαναφερόμενη ημερομηνία και μετά, είναι ένα (1) έτος για το πρώτο παιδί, 1 και ½ για το δεύτερο και 2 έτη για το τρίτο (συνολικά 4 και ½ έτη ή 1.350 ημέρες ασφάλισης).

2. Με τη συμπλήρωση 37 ετών ή 11.100 ημερών εργασίας δόθηκε η δυνατότητα συνταξιοδότησης σε ασφαλισμένους του ΙΚΑ- ΤΕΑΜ και των ειδικών ταμείων (π.χ ΤΑΠ-ΟΤΕ, ΟΑΠ-.ΕΗ, Ταμεία Τραπεζών κ.λ.π.) να θεμελιώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης, λόγω γήρατος, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

3.  Για τους άνδρες ασφαλισμένους των Ειδικών Ταμείων μειώθηκε κατά δύο έτη το απαιτούμενο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης λόγω γήρατος, εναρμονιζόμενο με αυτό των γυναικών, ώστε οι ασφαλισμένοι (ανεξαρτήτως φύλου) των Ταμείων αυτών, οι οποίοι υπήχθησαν στην ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης από 1/1/1983 μέχρι 31/12/1992 να θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης με τη συμπλήρωση του 58ου έτους της ηλικίας τους και 35 έτη ασφάλισης.